303grupa@gmail.com
www.facebook.com/grupa303
www.youtube.com/@grupa303
303Admin
09/12/2009
Wielu pilotów paralotni przybywa do Wielkiej Brytanii z całego świata zawsze zabierając ze sobą skrzydła i mając nadzieję, na latanie. Niezależnie od obiegowej opinii, że na wyspach nie da się porządnie latać są one domem dla wielu mistrzów świata i mają całkiem niezły potencjał przelotowy. Wielu z nas kiedy tu przybyło miało kłopoty z częstym lataniem, znalezieniem miejsc, wkręceniem się w lokalne kluby. Często był poruszany temat legalnego latania w UK i członkowstwa w British Hang Gliding and Paragliding Association.
Postanowiliśmy zadziałać konkretniej w tym temacie i w oparciu o zebrane informacje i doświadczenia odpowiedzieć na kilka powtarzających się pytań.
W skrócie mówiąc aby latać legalnie w UK trzeba mieć wykupione ubezpieczenie OC (third party) na co najmniej £5 000 000 wraz z odpowiednim dokumentem potwierdzającym kwalifikacje pilota na poziomie ‘Club Pilot’, np. IPPI3 lub wyżej.
http://www.bhpa.co.uk/pdf/info_for_visiting_pilots.pdf
Spełniając wyżej wymienione wymagania można legalnie latać na górkach wyznaczonych, przez lokalne kluby, jako otwarte dla pilotów-gości. Według niektórych klubów (np. TVHGC), jako pilot-gość można latać nie dłużej, niż miesiąc, po czym należy zrzeszyć się w BHPA.
Podstawowa struktura BHPA
Na rysunku powyżej przedstawiona jest podstawowa struktura kwalifikacji BHPA.
Elementary Pilot (EP) – to w zasadzie najniższy stopień kwalifikacji. Umożliwia on wykonywanie lotów pod nadzorem Instruktora.
Club Pilot (CP) – to stopień, który otrzymuje się po zakończeniu kursu i umożliwia on samodzielne latanie na górkach klubowych, zaczynając przygodę z lataniem na pewno warto skorzystać z porad i pomocy trenerów klubowych (club coach).
Pilot (P) – to stopień, który uzyskuje się mając już pewne samodzielne doświadczenie (wykaz wymaganych zadań znajduje się w dalej w tekście) pozwalające na loty XC.
Advanced Pilot (AP) to najwyższy poziom, uzyskuje się go mając już duże doświadczenie (wykaz wymagań znajduje się w dalej w tekście) pozwalające np. na latanie w zawodach.
Należy też w tym miejscu uściślić różnicę pomiędzy trenerem klubowym, a instruktorem. Trener Klubowy (Club Coach) to doświadczony pilot, który zna lokalne warunki i miejsca, i pomaga innym, mniej doświadczonym kolegom (np. zaraz po ukończeniu szkolenia – CP) bezpiecznie zdobywać doświadczenie. To raczej funkcja w klubie niż kwalifikacja. Instruktor to osoba, która zdobyła specjalne kwalifikacje i upoważniona jest do prowadzenia szkoły, egzaminowania i nadawania kwalifikacji.
Co daje członkostwo w BHPA?
Są dwa rodzaje członkostwa w BHPA:
Członkowie latający (flying members), którzy mają kwalifikacje CP lub wyższe, roczna składka wynosi £84 (plus jednorazowe wpisowe £15) i zawiera ona:
Ubezpieczenie to ważne jest poza granicami UK (oprócz USA i Kanady) do 120 dni w roku, ale tylko dla rezydentów UK. Dla osób nie będących rezydentami w UK, ubezpieczenie ważne jest tylko podczas lotów w UK. Co bardzo ważne ubezpieczenie BHPA obejmuje oprócz pilota również właściciela ziemi, na której doszło do wypadku, co jest istotne gdy poszkodowany zechce pozwać również jego. Ta klauzula ubezpieczenia jest jednym z najważniejszych punktów przetargowych przy negocjacji np. pozwolenia na użytkowanie startowiska znajdującego się na terenie farmera, będącego własnością National Trust, lub parku narodowego. Streszczenie warunków ubezpieczenia można znaleźć na stronie BHPA: http://www.bhpa.co.uk/pdf/Evidence_of_Insurance.pdf
Członkowie nie-latający (non-flying members), którzy nie posiadają żadnych kwalifikacji paralotniowych czy lotniowych, roczna składka wynosi wtedy £46 i zawiera roczną prenumeratę Sky Wings, no i oczywiście legitymację wraz z naklejką na kask.
Dodatkowo, będąc członkiem BHPA można zrzeszyć się w lokalnym klubie, co z kolei daje:
W zależności od klubu roczna składka członkowska wynosi £15 do £60. Można należeć do kilku klubów jednocześnie.
Dokładny cennik BHPA znajduje się tutaj http://www.bhpa.co.uk/members/fees/index.php
Należy zaznaczyć, że teoretycznie, mając kwalifikacje Club Pilot jest się ubezpieczonym tylko w obrębie startowiska i wzgórza będącego pod opieką lokalnego klubu i nie obejmuje wypadków, do których doszło poza jego obrębem, np. podczas lotu XC. Aby ubezpieczenie było ważne również poza górka klubową należy mieć kwalifikacje na poziomie P (Pilot) lub wyższe.
No i w końcu…
Będąc członkiem BHPA otrzymuje się legitymację członkowską. Mając takie coś śmiało i z podniesiona głową wchodzimy na startowisko nie martwiąc się juz więcej, jaka ściemę wymyślimy tym razem, gdy ktoś na spyta czy jesteśmy ubezpieczeni i czy jesteśmy członkami BHPA. Chyba każdy z nas dobrze wie, co mam tu na myśli. Idziemy uśmiechnięci środkiem startowiska prosto do lokalnych pilotów i świecimy im naszą legitymacja BHPA. Jeśli jest to wymagane płacimy dzienną składkę jak to przystało robić pilotom gościom i prosimy o objaśnienie zasad latania w tym miejscu (site briefing) znając już większość szczegółów, bo przed przyjazdem czytaliśmy przewodnik po tym startowisku (site guide) i aktualności na stronie lokalnego klubu. Czasami, jeśli jest taka potrzeba, prosimy o np. o pomoc przy starcie czy jakąś inną poradę. Staramy się latamy według przepisów.
Jeśli regularnie latamy w tym miejscu zapisać się do lokalnego klubu. Wtedy latamy „u siebie”. W ten sposób nikt na nas nie będzie dziwnie patrzył, a będziemy postrzegani, jako cywilizowani piloci, z którymi da się dogadać i współdzielić przestrzeń. I nie mam tu na myśli wchodzenia komuś w tyłek czy jakiegoś podkulania ogona tylko przestrzeganie zasad lokalnych klubów, u których jesteśmy gośćmi i zwyczajne dobre wychowanie. Wejść na stronę klubową i przeczytać przewodnik po startowiskach każdy potrafi. Jak się okazuje, aby stać się członkiem BHPA też nie ma większego problemu.