Wspominam te czasy z uśmiechem na twarzy. Umiejętności słabe, wiedza marna, ale pasja i napinka na latanie – olbrzymia. I śmiech – Rambo, Przemo i Wojtas obrzucający się wyzwiskami – mógłbym tego słuchać godzinami.

Na zakończeniu sezonu poznałem Dorotę i Pawła. Ludzie którzy dopiero zaczynają zabawę z lataniem. Widziałem w nich tą pasję którą wspominam z własnych początków, słyszałem też w ich głosie niepewność “Ja jestem po kursie, nic jeszcze nie umiem…” Na swój sposób to jest godne pozazdroszczenia. Wszystko jeszcze przed nimi, wiedza którą zdobędą, wrażenia które przeżyją, ludzie których spotkają, kontuzje których się nabawią… Cała przygoda. Oni są świeżą krwią dla tej grupy.